اگر یک مسافر زمان میتوانست از صدسال پیش به امروز بیاید، قطعا وسایلی که در منزل افراد میدید او را به یاد موجودات فضایی می انداخت، وسایلی مانند تلویزیون، تلفنهای بیسیم و کامپیوتر که حاصل تکنولوژی هستند. اما او با دیدن لامپ روشنائی معمولی قطعا خواهد گفت: آها، این یکی را میشناسم. چند تا از اینها را در خانه دارم. به نقل از آسوشیتدپرس، احتمالا اگر این مسافر زمان سفرش را 15 سال دیگر به تاخیر بیاندازد، دیگر شاید این میوه اندیشه توماس ادیسون را در خانه ها نبیند. این لامپهای روشنائی با مدلهای جدیدی جایگزین خواهند شد. این لامپهای جدید همان دیودهای نورانی یا ...
LED ها (Light-Emitting Diode) هستند. استفاده از دیود نورانی به جای لامپ تا زمانیکه تکنولوژی چندین سال پیش در این رابطه حرکتهایی را آغاز نکرده بود، فکری محال مینمود. از آن به بعد بهره گیری از دیود نورانی به سرعت جان گرفت و موارد مصرف متعددی یافت از جمله میتوان به نور داخل استخر، نور مطالعه، نور تزئینی در موارد نمایشگاهی اشاره کرد.
استفاده گسترده از این روش نیازمند تحولاتی در تکنولوژی آن است. هرچند که عمر دیودهای نورانی به 1960 میرسد اما مصرف آنها بیشتر در ساعتهای الکترونیکی، دوربینهای فیلمبرداری و دستگاههای الکترونیکی بود و از آنها به عنوان منابع نور عمده و روشنائی یاد نمیشد. دیودی که فقط نورهای قرمز، سبز و زرد داشت با فعالیت یک شیمیست ژاپنی بنام نیچیا متحول شد. نیچیا، در سال 1993 با ترکیب قرمز و سبز اقدام به تولید نور سفید کرد که راه جدیدی را بروی این تکنولوژی گشود و بدین ترتیب بود که صنعت به سرعت به این سمت کشیده شد زیرا نور، سفید بود.
طی هفته جاری محققین مرکز تحقیقات نور در انستیتو پلی تکنیک رنسلر در نیویورک اعلام کردند که موفق به تقویت نور خروجی دیود نورانی سفید در هر وات شده اند و این رقم را شش برابر لامپ روشنائی معمولی و حتی فلورسنت دانسته اند.
البته روش تولید این لامپ جدید مشکل اصلی تولید آنست زیرا چندان سریع نیست و دو برابر لامپ معمولی در وات مشابه، وقت میگیرد اما صرفه جویی در انرژی مصرفی آنقدر نیست تا بتواند مضرات قیمت بالاتر تولید را جبران کند.
با وجود تمام مشکلات، باید گفت که آینده به این لامپهای جدید تعلق دارد